Ryfka - 2006-07-04, 16:16 Temat postu: park miejski w Wieluniu Sam park jest oczywiście w porzadku, ale przejście przez niego przypomina mi przejście przez pole minowe (a robię to niemal codziennie). Trzeba uprawiać niemalże slalom po alejkach by uniknąć "pocisków" z góry. Niestety dzisiaj zostałam "trafiona". Czy nie mozna wypłoszyć jakoś tych wron, zanim pozakładają gniazda?!! Chyba zacznę nosić procę...albo będę omijać park... Basia - 2006-07-04, 17:51
moze wystarczy parasol 
Ryfka - 2006-07-04, 18:51
coś ostatnio duzo agresji we mnie i przychodzą mi do głowy tylko siłowe rozwiązania 
ale na serio, na pewno jest jakiś zarządca parku, szkoda że tego nie dopilnował, bo teraz nie można korzystać z parku bez obaw że cię coś uceluje Jaro - 2006-07-05, 09:21 Ryfka, na dobrych ludzi nie srają te ptaszki 
Artur - 2006-07-05, 11:41 Jaro napisał "na dobrych ludzi nie kasztanić te ptaszki" Teraz może nie kasztanią ale pochodź sobie po parku wieczorkiem pod koniec sierpnia i we wrześniu. Ja chodziłem niemalże codziennie do pobliskiej szkoły przez park to mogę coś na ten temat powiedzieć. :) Ryfka - 2006-07-05, 11:47 
Ferbik - 2006-07-05, 13:57 Hehe pamiętam jak kiedyś szedłem z kolegami wieczorem przez park, zachciało im się pójść pod drzewko  Ja się trochę oddaliłem i zacząłem głośno klaskać Obudzone ptaki zaczęły srać ze strachu  Szkoda, że nie widzieliście moich kolegów w nowych uniformach
MAR-COM - 2006-07-05, 15:35 To niezły kolega jesteś .. Jaro - 2006-07-06, 09:45 Taaaa, Ferbik to potrafi
Lesiu - 2006-07-06, 14:52
Tak i pewnie już w tym miejscu drzewka nie ma bo uschło hehe
Ryfka - 2006-07-07, 19:04
a koledzy Ferbika przestali być jego kolegami
Mama - 2006-08-22, 21:28 Pamiętam jak przez mgłę pewne chyba jesienne popołudnie jakiś kilka - dziesiąt (?) lat temu. Wiałłłł wiatr przeraźliwie świszcząc wśród konarów. Wiele liści targanych rozkładem czekało na panów z komunalnej. Wstęp do parku był zabroniony. Przy wejściach stali ważni duzi panowie (jeden był mój sąsiad taki że ho ho!!!) z czarnymi karabinami (fajne były) i nakazywali obejście parku. Nie wchodziłem. Na Kopernika się pobawię pomyślałem. Potem. Teraz popatrzę. W pewnym momenie rozległy się zwielokrotnione huki. Raz za razem. W niebo miejscami wzlatywały przeżedzone stada ptaków. Wyraźnie czuć było haos w lataniu jakby brakowało braciom mniejszym przewodnika. Przeraźliwie krakały. Nie wiem ile to trwało. Pamiętam jedynie worki pełne ptasich trupków wynoszone z parku, dużo wyciągniętych czarnych nóżek, dziesiątki dziobków, czarne skrzydełka z czerwonymi plamami i jednego pana, grubego co się cieszył, że mu lisa już nie osr....ą. Lisy już nie modne, palto mole zżarły, bogaty pan z PRLu zapewne gryzie już ziemię przebrzmiały w swej świetności jak 3 lodówki, rubin i 2 wiatki zgromadzone przez niego po znajomości a ptaki nadal sr...ą!!! To skandal. Ryfka - 2006-08-23, 01:04 to dla dziecka musiało być okropne przeżycie (serio tak myślę)ale nie dziwię się niczemu - działo sie to w latach kiedy z prawami człowieka sie nie liczono, a cóż dopiero myśleć o humanitarnym traktowaniu zwierząt... Ja, zakładając ten temat, naprawdę nie myslałam o wymordowaniu stad ptaków, tylko o ich przepłaszaniu w trakcie prób zakładania gniazd. miko 005 - 2006-08-23, 16:25 Wydaje mi się, ( a może tylko wydawało) że to ptaszki, zwierzaczki, rybki i wszystko inne żyje dla nas, ludzi. A nie my dla nich. Są zwierzątka, które rozmnażają się w zbyt szybkim tempie, (jak owe czarne ptaszki, szczurki, myszki i inne) idąc jednocześnie w szkodę, w naszą szkodę. Dlatego, należy z tymi szkodnikami walczyć. A na wojnie jak to na wojnie, trup ściele się gęsto. Swoją drogą, jedząc kurki, świnki, krówki, kaczuszki i inne smaczne mięska, czyż nie trzeba je wcześniej zabić. Poodcinać nóżki, odrąbać główki, połamać skrzydełka. Trzeba, bo tak ten świat został stworzony. Myślę, że nikt tych ptaszków w parku, kilkanaście lat temu nie zabijał dla przyjemności jakiegoś jegomościa, tylko dla dobra ogółu. Między innymi dlatego aby małe dzieci też miały się gdzie bawić. Nie mówmy o ingerencji w świat zwierząt, bo park miejski to na całe szczęście nasz, ludzki świat. |
