Wieluń - forum, informacje, ogłoszenia

[Mateusz]

Jak odróżnić doradcę finansowego od naciągacza?

Cytat:

Mądry Polak po szkodzie - głębokie przesłanie tego powiedzenia odczuły ostatnio na własnej skórze setki tysięcy oszczędzających. Przede wszystkim tych, którzy za namową różnej maści pośredników dali się namówić jesienią lub zimą 2007 r. na zakup udziałów w agresywnych funduszach inwestycyjnych. Dziś tacy inwestorzy są ubożsi o kilkanaście lub w najgorszym wypadku może i o kilkadziesiąt procent. Fora internetowe są pełne relacji zawiedzionych inwestorów, którzy zastanawiają się, co robić z topniejącymi pieniędzmi. I przysięgają, że już nigdy w życiu nie zaufają żadnemu pośrednikowi naciągaczowi. Owszem, duża część osób, które nazywają siebie dumnie "doradcami finansowymi", to zwykli domokrążni sprzedawcy żyjący z prowizji od wartości wciśniętych klientom produktów finansowych (głównie funduszy powiązanych z ubezpieczeniami). Najlepiej takich produktów, które narzucają klientom obowiązek wpłacania składek przez długie lata. Na ich dystrybucji można bowiem zarobić największą prowizję. Tyle że nie każdego doradcę finansowego należy od razu zrzucać ze schodów. Wśród tabunów naciągaczy zdarzają się osoby o wysokich kwalifikacjach. Takich, którym naprawdę leży na sercu, by rzetelnie stworzyć długoterminowy plan budowania twoich oszczędności. Tylko jak odróżnić naciągacza od doradcy przez duże "d"? Oto kilka naszych porad: 1. Pamiętaj, że marka sieci nie czyni doradcy (np. OpenFinance, Xelion, Expander - Dodane przeze mnie) Niestety, w Polsce nie ma obowiązku posiadania przez doradców licencji, które gwarantowałyby, że dana osoba ma wystarczającą wiedzę o finansach, by komukolwiek w tych sprawach doradzać. Główną "legitymacją", którą się chwalą takie osoby, jest przynależność do jakiejś, mniej lub bardziej znanej, sieci doradców. Ale nawet jeśli odwiedzi cię ktoś reprezentujący wielką, znaną, reklamującą się w telewizji sieć doradców, nie przyjmuj tego od razu za dobrą monetę. Marka sieci może i jest ważna, ale znacznie ważniejsze to, co reprezentuje sobą konkretny doradca. 2. Skreślaj tych, którzy nie chcą wiedzieć Pierwszy znak, że człowiek, który do ciebie zapukał, jest zwykłym naganiaczem, nadchodzi, gdy ów gość nie ma najmniejszej ochoty nabrać wiedzy o twojej sytuacji rodzinnej, finansowej, zawodowej, lecz od razu wyjmuje plik folderów ze swoją propozycją inwestowania. Jeśli chodzi o pieniądze i inwestowanie, nie ma oferty dobrej dla wszystkich naraz. Ktoś, komu się tak wydaje, nie zasługuje, by mienić się doradcą finansowym. (dystrybutorzy finansowi - dodane przeze mnie) 3. Skreślaj tych, którzy ciągle się spieszą Najprościej odróżnić dobrego doradcę od złego po tym, ile ma dla ciebie czasu. Jeśli już na pierwszym spotkaniu chce zdążyć z rozpoznaniem wszystkich twoich potrzeb, przeanalizowaniem sytuacji i dobraniem odpowiednich ofert inwestycyjnych, to znaczy, że albo jest geniuszem (rzadziej), albo zwykłym sprzedawcą, który jak najszybciej chce zgarnąć prowizję i się oddalić. Dobry doradca, zanim cokolwiek ci zaproponuje, powinien się spotkać się z tobą co najmniej dwa razy. Po raz pierwszy po to, by poznać twoją sytuację. Po raz drugi po to, by wstępnie ustalić sposób inwestowania pieniędzy (jaka część powinna być ulokowana bezpiecznie, jaka agresywnie, jaka na krótki termin, a jaka na długi, czy wszystko w Polsce, czy część pieniędzy za granicą). Dopiero na trzecim spotkaniu powinna być mowa o konkretnych rozwiązaniach finansowych - taki a taki fundusz lub taka a taka polisa. 4. Skreślaj tych, którzy nie znają słowa "dywersyfikacja" Jeśli doradca - nawet po dokładnym badaniu twoich potrzeb i oczekiwań - przedstawi ofertę, która zakłada ulokowanie wszystkich pieniędzy w jeden tylko produkt finansowy (najczęściej doradcy proponują w takich sytuacjach polisy typu Aegon lub Skandia), to powinno ci się zapalić czerwone światło w głowie. Owszem, zdarza się - zwłaszcza gdy nie masz żadnych oszczędności "na wejściu" i w dodatku możesz pozwolić sobie na odkładanie relatywnie niewielkich kwot - że inwestycja w jeden produkt finansowy jest po prostu najbardziej efektywna. Ale w większości przypadków nie ma przeciwwskazań, by ulokować pieniądze w przynajmniej dwóch miejscach. Jeśli doradca dąży za wszelką cenę do tego, byś ulokował pieniądze w jednym miejscu, może to oznaczać, że zależy mu głównie na prowizji od konkretnego banku lub firmy ubezpieczeniowej. 5. Skreślaj tych, którzy za bardzo palą się do inwestowania Jeśli doradca wciąż dopytuje się, kiedy wreszcie wpłacisz pieniądze, i załamuje ręce, że tydzień temu przeszła świetna okazja do tanich zakupów, to znaczy, że nie zna się na swoim fachu. Doradca finansowy nie ma pomagać klientowi w spekulacjach, ale w budowaniu portfela inwestycji na kilkanaście lat. W takiej perspektywie naprawdę nie ma znaczenia, czy wejdziemy na rynek dwa tygodnie wcześniej, czy później. Dlatego doradcom nerwusom i raptusom mówimy stanowcze "nie". 6. Skreślaj tych, którzy mają krótką pamięć Większość osób nazywających siebie doradcami na zawsze rozpływa się we mgle, gdy tylko kupisz zalecony przez nich produkt finansowy. Tymczasem dobry doradca powinien w każdej chwili być do twojej dyspozycji - rozwiewać wątpliwości, odpowiadać na pytania, a przynajmniej raz w roku spotykać się i korygować portfel inwestycji. Jeśli twój doradca nie robi wrażenia, że interesuje go dłuższa relacja z tobą, bądź w stosunku do niego nieufny. I PAMIĘTAJ: to ty odpowiadasz za wszystkie decyzje inwestycyjne. Doradca tylko rekomenduje pewne rozwiązania, ale jeśli stracisz pieniądze, nie możesz go obciążyć żadną odpowiedzialnością. Źródło: Gazeta Wyborcza

[/b]